Текст 109

Текст 109 #

রাত্রে প্রলাপ করে স্বরূপের কণ্ঠ ধরি ।
আবেশে আপন ভাব কহয়ে উঘাড়ি ॥১০৯॥
ртре пралпа каре сварӯпера каха дхари
вее пана бхва кахайе угхи

Ночами Он бредил, обняв Сварупу за шею, в слезах бормоча бессвязные речи.